به گزارش پارسینه در روزهایی که بدمینتون نیاز به مدیریت هوشمند و دلسوز دارد، شاهد انتصاب‌هایی هستیم که نه با شایسته‌سالاری هم‌خوانی دارد، نه با منافع ورزش. تصمیم‌های سلیقه‌ای، جابه‌جایی‌های بی‌منطق، حذف نیروهای کاربلد و آوردن چهره‌هایی بدون رزومه روشن، باعث شده سرمایه‌های انسانی این ورزش یکی‌یکی فراری شوند. مربیان دلسرد شده‌اند، داوران به حاشیه رفته‌اند و مهم‌تر از همه، خانواده‌ها اعتمادشان را از دست داده‌اند.
در کشوری که هر ریال بودجه برای رشته‌های غیرفوتبالی باید با خون دل تامین شود، چه جای تأسف که همین اندک سرمایه‌ها نیز قربانی بی‌تدبیری و باندبازی شوند. بدمینتون دارد نفس‌های آخرش را می‌کشد، و هیچ‌کس نمی‌پرسد چرا استان‌های فعال دیگر انگیزه‌ای برای رشد ندارند، چرا استعدادها پشت درهای بسته مانده‌اند، و چرا ملی‌پوشانِ آینده‌دار جایشان را به رفیق‌بازها می‌دهند؟
از وزارت ورزش، فدراسیون، کمیته ملی المپیک و حتی نهادهای نظارتی می‌خواهیم سکوت را کنار بگذارند. اگر کاری نکنید، دیگر چیزی از بدنه این ورزش باقی نمی‌ماند. امروز وقت آن است که مسئولان با مردم، با مربیان، با دلسوزان واقعی حرف بزنند؛ نه با اطرافیان همیشگی‌شان.
بدمینتون ایران نیاز به نجات دارد؛ پیش از آن‌که خیلی دیر شود...
مجید سلطانی
.gif)
.gif)
0 دیدگاه