آیا بیکاری زنان منجر به خانه‌داری می‌شود؟

به گزارش اقتصادنیوز بررسی الگوی گذران وقت این سوال را ایجاد می‌کند که آیا بین الگوی گذران وقت میان زنان شاغل و بیکار تفاوت معناداری وجود دارد و آیا بیکاری زنان و دور بودن آنان از محیط شغلی الزاما منجر به خانه‌داری می‌شود؟

علی‌اصغر سعیدی، جامعه‌شناس در گفت‌وگو با اقتصادنیوز در پاسخ این سوال می‌گوید: بررسی آمارهای مربوط به گذران وقت نشان ‌می‌دهد بیکاری و در خانه ماندن زنان الزاما سبب نمی‌شود که زنان وقت خود را صرف خانه‌داری کنند. چون آمارها نشان می‌دهد زنان بیکار زمان بسیار کمی را صرف امور خانه‌داری می‌کنند. این مساله از آن جهت جالب است که برخلاف تصور رایج وقت آزاد زنان بیکار صرف کارهای خانه‌داری نمی‌شود. حال این گروه یا زمان خود را صرف جست‌وجوی کار می‌کنند و یا به کاری جز خانه‌داری می‌پردازند و امور خانه‌داری را به فرد دیگری واگذار می‌کنند.

آمارهای مرکز آمار هم همین مساله را تایید می‌کند. بر اساس گزارش مبتنی بر داده‌های تابستان 94، زنان شاغل در یک شبانه‌روز 5 ساعت و 10 دقیقه از زمان خود را صرف فعالیت‌های شغلی می‌کنند. این در حالی است که این زمان برای زنان بیکار تنها 10 دقیقه است. در مقابل انتظار می‌رود زنان بیکار این زمان را صرف امور خانه‌داری کنند و ساعات بیشتری را در مقایسه با زنان شاغل صرف امور خانه‌داری کنند. اما بررسی آمارها نشان می‌دهد زنان بیکار 4 ساعت و 29 دقیقه در یک روز را صرف امور خانه‌داری می‌کنند و زنان شاغل 3 ساعت و 18 دقیقه را.

یعنی زنان شاغل در حالی که 5 ساعت بیشتر از زنان بیکار، کار خارج از منزل انجام می‌دهند، اما تنها یک ساعت و 10 دقیقه کمتر به امور خانه‌داری می‌پردازند.

سعیدی هم بر همین نکته تاکید کرده و می‌گوید این آمار نشان می‌دهد زنان بیکار الزاما خانه‌داری نمی‌کنند و وقت خود را صرف امور دیگری می‌کنند.

گزارش‌ها همچنین نشان می‌دهد زنان بیکار یک ساعت و 20 دقیقه بیشتر از زنان شاغل زمان صرف نگهداری و مراقبت شخصی خود می‌کنند. 2 ساعت و 20 دقیقه بیش از زنان شاغل از رسانه‌های جمعی استفاده می‌کنند و 25 دقیقه بیشتر به فعالیت های ورزشی اختصاص می‌دهند.

این جامعه‌شناس می‌گوید: توجه به زمان گذران وقت زنان شاغل و بیکار از این جهت مهم است که بدانیم ضرورتا سیاست‌هایی که خواهان بازنشستگی پیش از موعد زنان و یا مانع حضور زنان در بازار کار است، منجر به انجام امور خانه‌داری در زنان نمی‌شود. یعنی اگر سیاست‌گذار در نظر دارد که با پیشگیری و ایجاد مانع ورود زنان به بازار کار، آنان را به خانه‌داری و انجام امور این چنینی سوق دهد، موفق نمی‌شود، مگر اينكه زنان از خانه‌داری لذت ببرند. به عبارتی خانه‌نشینی زنان به معنای خانه‌داری آنان نیست. چون همین آمارها نشان می‌دهد که زنان بیکار زمان خود را صرف اموری جز خانه‌داری می‌کنند.

وی تاکید می‌کند که در یک جمله کلی می‌توان گفت زنانی که بیکار می‌شوند، لزوما خانه‌دار نمی‌شوند و وقت خود را صرف کارهای خانه‌داری نمی‌کنند و این زمان را صرف کارهای دیگری می‌کنند.