اعمال خشونت علیه زنان در اروپا گسترده از آسیا است

در کشورهای جهان سومی پدیده اسید پاشی اتفاق غریبی نیست. این جمله به این معنی است که تنها ایران با معضل اسید پاشی روبه رو نیست. براساس آمار، این جنایت بیشتر علیه زنان و دختران اعمال می شود اما در مواردی نیز دیده می شود که مردانی نیز قربانی اینگونه انتقام جویی کینه ورزانه قرار می گیرند. معمولاً قصد کینه ورزان انتقام جو قتل فرد موردنظر نیست بلکه تنها هدفشان زجر کشیدن افراد و برهم ریختن آینده آنها است.

زهره طبیب زاده،عضو فراکسیون زنان مجلس از بی برنامگی دولت در اجرای بیمه زنان خانه دار خبر داد که طرح حمایت از قربانیان اسیدپاشی در نوبت بررسی مجلس است.

او با اشاره به تصویب کلیات طرح کاهش ساعت کاری زنان دارای شرایط خاص در مجلس گفت که مشکلی برای بررسی جزییات این طرح در صحن مجلس وجود ندارد و در نوبت است که به احتمال زیاد در همین مجلس به اتمام می رسد. این طرح به احتمال زیاد پس از اتمام کار بررسی بودجه سال ۹۵ کل کشور، در دستور کار مجلس قرار می گیرد. 

به گفته طیب زاده، دولت برنامه ای در این زمینه ندارد و مجلس هم با طرح هایی که بار مالی داشته باشد و محل تامین آن مشخص نباشد معمولا مخالفت می کند. مجلس معتقد است طرح هایی که بار مالی دارد را بهتر است دولت در قالب لایحه ارائه دهد زیرا در این صورت، منابع مالی آن پیش بینی شده است. چنین طرح هایی که بار مالی برای دولت دارد، در صورت تصویب هم دولت به بهانه نبودن بودجه، از اجرای آن سر باز می زند.

عضو کمیسیون آموزش مجلس با اشاره به این موضوع که قربانیان اسیدپاشی بیشتر زنان جامعه هستند این عمل را جرمی وحشتناک اعلام کرد و گفت در این زمینه طرحی را تهیه کرده است و تعدادی از نمایندگان مجلس نیز آن را امضا کردند که با طرح یک فوریت تقدیم مجلس شد اما با ۵۰ امضا در نوبت طرح بود که در روز اجرا مشکلی پیش آمد و هیات رئیسه با بهانه ای ناعادلانه آن را از دستور خارج کرد.

عضو فراکسیون زنان مجلس توضیح داد که حمایت از قربانیان اسیدپاشی به صورت طرحی عادی اعلام وصول شده است و اگر کمیسیون حقوقی و قضایی روی آن نظر دهد، می تواند دوباره به صحن برود و با ۵۰ امضا مجدد در اولویت قرار گیرد.

به گفته طیب زاده، طرح اسیدپاشی سه محور اساسی دارد. پیشنهاد دادیم اسیدپاش از سوی قوه قضاییه مفسد فی الارض شناخته شود تا قانون کمی محکم تر و بازدارنده تر باشد. 

به پیشنهاد طیب زاده قرار است صندوقی برای قربانیان اسیدپاشی ایجاد شود تا پس از دستگیری مجرم این وجه از او استرداد و به صندوق برگردد. بخش سوم طرح این در مورد دسترسی راحت به آن است که قرار شده تا سازمان های مرتبط آیین نامه ای بنویسند که فرآیند خرید و فروش اسید کاملا مشخص شود تا قابل ردیابی باشد و خریدار و فروشنده قابل پیگرد باشند. این طرح به صورت طرح عادی اعلام وصول شده و در نوبت بررسی است.

بر اساس این گزارش، بعد از ظهر روز گذشته، دو دختر سمنانی بعد از خروج از یک سالن آرایشگاه از سوی یک مرد مورد اسیدپاشی قرار گرفتند و از ناحیه صورت و بدن صدمه دیدند. به گفته صاحب آرایشگاه، مرد با ورود به داخل سالن آرایشگاه بانوان این کار را انجام داده و بعد از ارتکاب جرم فرار کرده است. به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران، این دو دختر در حال حاضر در بیمارستان کوثر سمنان بستری شده‌ اند اما نه بیمارستان و نه نیروی انتظامی هیچ کدام حاضر به پاسخگویی نیستند.

این اولین باری نیست که دختران مورد حمله اسیدپاشی قرار گرفته اند و قطعا آخرین فرد هم نخواهند بود. اما این امید وجود دارد که آمار اسیدپاشی کم شود و مقابله با افرادی که مرتکب این عمل می شوند نیز جدی تر باشد.

شاید اولین کسی که مورد اسیدپاشی قرار گرفت و مورد توجه رسانه ها واقع شد آمنه بهرامی بود که 9سال پیش قربانی عُقده روانی خواستگار خود قرار گرفت. این در حالی بود که سال گذشته برادر او، بنابر گفته ها به دلیل فشار روانی از وضعیت واهر خودکشی کرد.

سال گذشته همچنین شاهد موج وسیعی از اسیدپاشی ها در اصفهان بودیم که که عده ای آن را به گرایش های سیاسی نسبت می دادند و برخی رسانه ها از آن خوراک خبری می ساختند که خود باعث گشتردگی شایعه ها در کشور می شد. هر چند که بعد از مدتی مسئولان مربوطه مدام اعلام می ردند که در حال پی گیری و بررسی هستند و خاطیان دستگیر می شدند اما موضوع خیلی سریع به دست فراموشی سپرده می شد.

برخی وقایع اسید پاشی از سوی رسانه ها اعلام می شوند اما بسیاری از این دست وقایع نه تنها رسانه ای نمی شوند بلکه افرادی هم که از آن مطلع هستند برای رفع آن اقدامی انجام نمی دهند.

نمونه این مورد از زبان دختری اهل قزوین بیان شد که بعد از اسیپاشی از سوی پدر و برادر خود برای نجات جانش به یکی از شهرهای آلمان گریخت. او در گفت و گوی خود با بی بی سی گفته بود که هستند دخرانی که مثل او قربانی اسیدپاشی خانودگی هستند اما کسی از آنها خبری ندارد.

این در حالی است که اسیدپاشی در کشورهای اروپایی هم اتفاق می افتد اما در کشورهای جنوب آسیا ازجمله هند و پاکستان روندی روبه رشد داشته است. به طور مثال گروهک تروریستی طالبان بارها برای تعطیلی مدارس دخترانه دست به حملات اسیدپاشی علیه دختران نوجوان زده اند. آمار نشان می دهد در ایران در حدود 90درصد کسانی که قربانی اسیدپاشی می شوند، زنان و دختران هستند که شکست های عاطفی، جداییها و احتمالاً بیوفایی و  خیانت انگیزه هایی برای اسیدپاشی است. این در حالی است که به گفته تحلیلگران اجتماعی قوانین اجرایی آنچنان برخوردی با افراد اسیدپاش در نظر ندارد تا باعث مانع اسیدپاشی شود. 

یکی از جامعه شناسان می گوید که تاکنون سابقه نداشته است که اسیدپاشی با قصاص روبه رو شود زیرا پزشکان قانونی معتقدند اگر با اسیدپاش مقابله به مثل شود انجام قصاص ممکن است بیش از حد موردنظر به اسیدپاش آسیب برساند. معمولاً صدمات وارده ناشی از اسیدپاشی به طور معمول ماندگار است که می تواند شامل نابینایی و از بین بردن بخشی از صورت قربانی شود. این در حالی است که قربانی علاوه بر آسیب های جسمی ماندگار دچار ضربه های روحی شدیدی همچون افسردگی شود که گاهی ممکن است به خودکشی بینجامد.

در جوامعی چون کشورهای هند و پاکستان جامعه ای که سلطه طلبی مردان در خانواده ها رایج است، زنان همواره مورد خشونت های وحشیانه قرار می گیرند و این خشونت ناشی از مردسالاری میتواند به آزار و شکنجه زنان و دختران، تعرض یا قتل و اسیدپاشی منجر شود. نتایج اینگونه خشونت ها می تواند زندگی هر زن را تا لحظه ای که زنده است دستخوش تغییرات کند و تلخکامی هایی در پی داشته باشد. 

براساس گزارش اشپیگل، 60 درصد از قربانیان اسیدپاشی در اروپا زنان هستند این در حالی است که این آمار در هند و پاکستان رو به افزایش است. در این گزارش علت اصلی اسیدپاشی ها شکستهای عاطفی، اختلافات خانوادگی و انتقام گیری توصیف شده است. در بنگلادش این آمار به 72 درصد می رسد که باز هم قربانیان اصلی زنان هستند. براساس آمار منتشر شده سالانه در کشوری چون پاکستان بین 400 تا 750 مورد اسیدپاشی در مورد زنان اتفاق می افتد و ارقام نشان می دهد اسیدپاشی از سال 1999 میلادی تاکنون در تمامی کشورها روندی صعودی داشته است. پس از هند، پاکستان و بنگلادش، کشور کامبوج نیز در فهرست کشورهایی با بالاترین رقم اسیدپاشی قرار دارد، اما تنها تفاوت کامبوج با دیگر کشورهای ذکر شده آن است که نیمی از قربانیان اسیدپاشی مرد و نیمی دیگر زن بوده اند.

سال گذشته یک مؤسسه خیریه جهانی در لندن اعلام کرده بود که آمار و ارقام نگرانکننده اسیدپاشی در انگلستان روبه افزایش است. به عنوان مثال در بیمارستان سلطنتی ساسکس تعداد بیمارانی که بر اثر اسیدپاشی به بیمارستان مراجعه کرده اند نسبت به سال قبل آن، افزایش داشته است. گزارش های پلیس انگلیس نیز نشان می دهد بین سال های 2008 میلادی تا 2013 تعداد قربانیان اسیدپاشی افزایش یافته و ارقام حاکی است رفتار خشونت آمیز علیه زنان در کشورهای اروپایی نیز نسبت به کشورهای آسیایی رو به گسترش است. به عنوان مثال در یکی از این حملات یک زن مجری تلویزیونی با پرتاب اسیدسولفوریک به چهره اش مجروح شد و این مجری مجبور شد بیش از 100 عمل جراحی برای بازسازی چهره اش انجام دهد. 

اسیدپاشی در امریکا بیشتر در منطقه جنوبی دیده شده است. آمارها حاکی است در سال 2010 میلادی، 46 مورد اسیدپاشی در مناطق جنوبی امریکا گزارش شده و تنها در سه ماهه اول سال 2012 میلادی تعداد اسیدپاشی به همین میزان رسیده که بیشتر قربانیان بین سنین 13 تا 41 سال داشتند، اکثر قربانیان زنانی از طبقات پایین جامعه بوده اند. 

در بسیاری کشورها برای اسیدپاشی مجازات خاصی تعیین کرده اند. به طور مثال در ایران برای هر اسیدپاشی حکم قصاص تعیین شده است، اگرچه این حکم تاکنون به علت بخشش شاکیان یا نظر پزشکان قانونی اجرا نشده است. 

در کشوری چون بنگلادش هم که میزان اسیدپاشی بسیار زیاد است برای مهاجم مجازات مرگ تعیین شده استکه از سال 2002 میلادی نیز وضع شده ولی به گفته یکی از زنان وکیل تاکنون در هیچ یک از موارد حکم اعدام برای مهاجمان اسیدپاشی صادر نشده است. نحوه اجرای قوانین در این زمینه در بنگلادش بسیار ضعیف بوده و همین موضوع باعث می شود ترس مهاجمان از بین برود و به حملات خود ادامه دهند. به طور مثال یک زن بر اثر اسیدپاشی بخشی از بدنش معلول می شود اما قانون برای مهاجم مجازاتی بین هفت تا 14 سال در نظر گرفته است و علاوه بر آن 700 دلار نیز به عنوان جریمه باید پرداخت کند که هرگز نمی تواند معلولیت عضو آن زن را جبران کند. 

باتوجه به آمار، میتوان دریافت همواره این خشونت وحشیانه با گذشت زمان رو به افزایش گذاشته است و مهاجمان به خود اجازه می دهند تا زندگی یک فرد را دستخوش تغییری ویرانکننده و مخرب قرار دهند.