آخرین اخبار
در این شرایط منطق حکم میکند کاندیداها به دنبال روش‌های دیگر تبلیغاتی باشند که با درد مردم نسبتی منطقی دارد و نشان می‌دهد فضای کنونی و دشواری زندگی ایشان را درک کرده‌اند و قصد ندارد با یک ظرف غذا یا چند اسکناس، مسیر آرا را به سمت خود تغییر دهند.
تحریریه اطلس خبر| تبلیغات
انتخاباتی مجلس شورای اسلامی در حال شدت گرفته و همچون ادوار پیشین،
بمباران معابر عمومی با پوستر در دستورکار قرار گرفته که جامعه امروز واکنش
مثبتی به این شیوه طبل گونه تبلیغاتی نشان می‌دهد و اتفاقاً این نوع
تبلیغات یک ضدتبلیغ آشکار است.
تا آخر هفته و موعد برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی زمان چندانی باقی نمانده و کمتر از این زمان، تا پایان مهلت تبلیغات انتخاباتی باقی است و به همین ترتیب تبلیغات انتخابات از هر جنس در حال اوج‌گیری است و هزینه‌های بسیار قابل توجهی در این بخش صورت می‌پذیرد تا صاحبان رای برای انتخاب یک کاندیدا یا یک لیست قانع شوند.
در این شرایط آنچه از دیگر مسائل نمود عینی بیشتری دارد، پوسترها و بنرهای تبلیغاتی است که بعضا به شام و ناهارها و چک‌پو‌ل‌های اهدایی نیز آمیخته می‌شود و حتی در انتخابات پیش رو تکنولوژی به خدمت خلاقیت درآمده و شارژ تلفن و اینترنت نیز به مردمی که از برخی کاندیداها حمایت کنند، تعلق می‌گیرد و در واقع نامزدها به همان شیوه‌های گذشته قصد رای آوری دارند.
مخاطب هوشمندی این تبلیغات یا از کنار این امتیازها می‌گذرد و یا امتیاز را می‌گیرد اما در روز رای گیری به کاندیدای مقبولش رای می‌دهد و به همین دلیل در ادوار مختلف، بسیاری از اشخاصی که هزینه‌های میلیاردی انجام داده‌اند، موفق به حضور در میان برگزیدگان آرای مردمی نشدند و در این رقابت‌های سیاسی جامه پیروزی نصیب‌شان نشد.
بنابراین تبلیغات میلیاردی به منزله تغییر و وسعت یافتن سبد آراء و بهارستان نشینی نیست و اتفاقاً می‌تواند منجر به واکنش معکوس صاحبان رای، آن هم در دوران کنونی شود که بسیاری از مردم از شرایط اقتصادی مناسبی برخوردار نیستند و در درجه اول از خود می‌پرسند که این کاندیدا از کجا هزینه این تبلیغات سنگین را تامین کرده و چگونه این هزینه‌ها را بازپس می‌دهد؟!
در این شرایط منطق حکم میکند کاندیداها به دنبال روش‌های دیگر تبلیغاتی باشند که با درد مردم نسبتی منطقی دارد و نشان می‌دهد فضای کنونی و دشواری زندگی ایشان را درک کرده‌اند و قصد ندارد با یک ظرف غذا یا چند اسکناس، مسیر آرا را به سمت خود تغییر دهند.
یکی از این روش‌ها که هنوز هم برای بکارگیری‌اش دیر نشده، عدم بمباران خیابان‌ها با پوسترها و لیست‌های انتخاباتی و تمرکز هزینه های این بخش برای کمک به مستمندان، فقرا و زندانیانی است که گاهی به خاطر مبلغ اندکی در زندان مانده‌اند و با سرمایه میلیاردی تبلیغات انتخاباتی می‌توانند همچنان زندگی کنند.
به نظر می‌رسد اگر کاندیداهای انتخاباتی با تبلیغات شهری اندک و با اختصاص هزینه های تبلیغاتی‌شان به چنین برنامه‌هایی، عملاً جهت دهی انتخابات را عوض کنند -هرچند ممکن است به عوام فریبی متهم شوند- و نگاه جدی‌تر مردم را به خود جلب کنند اما آیا کاندیدایی در چنین فضایی عمل کرده و یا عمل خواهد کرد؟ بعید به نظر می‌رسد.
تا آخر هفته و موعد برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی زمان چندانی باقی نمانده و کمتر از این زمان، تا پایان مهلت تبلیغات انتخاباتی باقی است و به همین ترتیب تبلیغات انتخابات از هر جنس در حال اوج‌گیری است و هزینه‌های بسیار قابل توجهی در این بخش صورت می‌پذیرد تا صاحبان رای برای انتخاب یک کاندیدا یا یک لیست قانع شوند.
در این شرایط آنچه از دیگر مسائل نمود عینی بیشتری دارد، پوسترها و بنرهای تبلیغاتی است که بعضا به شام و ناهارها و چک‌پو‌ل‌های اهدایی نیز آمیخته می‌شود و حتی در انتخابات پیش رو تکنولوژی به خدمت خلاقیت درآمده و شارژ تلفن و اینترنت نیز به مردمی که از برخی کاندیداها حمایت کنند، تعلق می‌گیرد و در واقع نامزدها به همان شیوه‌های گذشته قصد رای آوری دارند.
مخاطب هوشمندی این تبلیغات یا از کنار این امتیازها می‌گذرد و یا امتیاز را می‌گیرد اما در روز رای گیری به کاندیدای مقبولش رای می‌دهد و به همین دلیل در ادوار مختلف، بسیاری از اشخاصی که هزینه‌های میلیاردی انجام داده‌اند، موفق به حضور در میان برگزیدگان آرای مردمی نشدند و در این رقابت‌های سیاسی جامه پیروزی نصیب‌شان نشد.
بنابراین تبلیغات میلیاردی به منزله تغییر و وسعت یافتن سبد آراء و بهارستان نشینی نیست و اتفاقاً می‌تواند منجر به واکنش معکوس صاحبان رای، آن هم در دوران کنونی شود که بسیاری از مردم از شرایط اقتصادی مناسبی برخوردار نیستند و در درجه اول از خود می‌پرسند که این کاندیدا از کجا هزینه این تبلیغات سنگین را تامین کرده و چگونه این هزینه‌ها را بازپس می‌دهد؟!
در این شرایط منطق حکم میکند کاندیداها به دنبال روش‌های دیگر تبلیغاتی باشند که با درد مردم نسبتی منطقی دارد و نشان می‌دهد فضای کنونی و دشواری زندگی ایشان را درک کرده‌اند و قصد ندارد با یک ظرف غذا یا چند اسکناس، مسیر آرا را به سمت خود تغییر دهند.
یکی از این روش‌ها که هنوز هم برای بکارگیری‌اش دیر نشده، عدم بمباران خیابان‌ها با پوسترها و لیست‌های انتخاباتی و تمرکز هزینه های این بخش برای کمک به مستمندان، فقرا و زندانیانی است که گاهی به خاطر مبلغ اندکی در زندان مانده‌اند و با سرمایه میلیاردی تبلیغات انتخاباتی می‌توانند همچنان زندگی کنند.
به نظر می‌رسد اگر کاندیداهای انتخاباتی با تبلیغات شهری اندک و با اختصاص هزینه های تبلیغاتی‌شان به چنین برنامه‌هایی، عملاً جهت دهی انتخابات را عوض کنند -هرچند ممکن است به عوام فریبی متهم شوند- و نگاه جدی‌تر مردم را به خود جلب کنند اما آیا کاندیدایی در چنین فضایی عمل کرده و یا عمل خواهد کرد؟ بعید به نظر می‌رسد.
نظر شما
