بالیوود و جهان واقعی/ هندی ها خیلی جنگجو نیستند

به گزارش پارسینه شاید همه ما نگاهمان به فیلم های بالیوودی و قدرت نمایی هندی در مقابل هزاران نفر با دست های خالی است اما در حقیقت هندی ها آنقدر که در فیلم هایشان نشان می دهند جنگجو نیستند. می شود گفت هند از جمله کشورهایی است که دشمن زیادی ندارد و همه در جهان موازی با آن دوست هستند مهمترین و جدی ترین دشمن هند پاکستان است اما چرا و چه شد که پاکستان امروز به دشمن شماره یک هندی ها بدل شده است.

هندی ها مقصر هستند؟

شبه قاره هند از سال 1858 تا 1947 مستعمره بریتانیا بود، تا اینکه در سال 1947 حکومت استعماری بریتانیا پایان یافت و این منطقه به دو کشور تقسیم شد. پاکستان که جمعیت آن عمدتاً مسلمان بود، در 14 اوت همان سال استقلال یافت و به‌صورت دو بخش جدا از هم و از نظر فرهنگی متفاوت، یعنی پاکستان غربی و پاکستان شرقی شکل گرفت. هند نیز که با وجود اکثریت جمعیت هندو، کشوری سکولار محسوب می‌شد، در 15 اوت 1947 استقلال خود را به دست آورد.

تقسیم این سرزمین به‌هیچ‌وجه بدون دردسر نبود. این رویداد یکی از بزرگ‌ترین و خون‌بارترین مهاجرت‌های انسانی در تاریخ را رقم زد و حدود 15 میلیون نفر را از خانه و کاشانه‌شان آواره کرد. در جریان این روند، خشونت‌های فرقه‌ای هولناکی میان مسلمانان، هندوها و سیک‌ها در مناطق مختلف رخ داد که طی آن بین 200 هزار تا دو میلیون نفر جان باختند. پس از آن، اختلاف‌های مرزی و جنبش‌های جدایی‌طلبانه نیز شکل گرفت.

یکی از مهم‌ترین مسائل اختلاف‌برانگیز میان دو کشور، سرنوشت منطقه مسلمان‌نشین کشمیر در کوه‌های هیمالیا بود. حاکم کشمیر در ابتدا تمایل داشت این منطقه مستقل باقی بماند، اما وضعیت این منطقه همچنان محل مناقشه بود.

در اکتبر 1947، نخستین جنگ بر سر کشمیر آغاز شد؛ زمانی که قبایل مسلح پاکستانی به این منطقه حمله کردند. حاکم کشمیر برای مقابله با آن‌ها از هند کمک خواست. هند نیز در مقابل، شرط کمک را پیوستن کشمیر به خاک هند اعلام کرد و حاکم با این شرط موافقت کرد.

درگیری‌ها تا سال 1948 ادامه داشت، تا اینکه با تقسیم کشمیر پایان یافت. بخش غربی کشمیر تحت کنترل پاکستان قرار گرفت و بخش عمده‌ای از باقی‌مانده آن را هند در اختیار گرفت؛ در حالی‌که چین نیز دو نوار باریک در شمال کشمیر را تصرف کرد. هند ادعا می‌کند که تمام کشمیر باید متعلق به آن باشد، در حالی‌که پاکستان نیز مدعی بخشی است که در حال حاضر در اختیار هند است، اما ادعایی نسبت به مناطقی که در دست متحدش، چین، است ندارد.

پاکستان همیشه شروع کننده بود

در شش باری که این دو کشور با یکدیگر تقابل نظامی داشتند همیشه پاکستان مجبور به عقب نشینی و تمام کردم ماجرا بوده است. پاکستان معمولا در زمین،دریا و هوا مغلوب هندی ها شده است اما این کار برای هندی ها نیز هزینه داشته است. بعنوان مثال در نبردی که در سال 1965 صورت گرفت هندی ها با میگ 21 که آن زمان بهترین جنگنده شوروی بود درخشان ظاهر نشدند و در مقابل نیروی هوایی پاکستان دست و پا بسته عمل کردند. اما در نبرد دریا هندی ها کراچی را به آتش کشیدند. سوختن انبارهای نفتی پاکستان اقتصاد ضعیف این کشور را ضعیف تر کرد و دو کشور مجبور به پذیرفتن آتش بس شدند. در نبرد کارگیل که خونین ترین نبرد بین هندی و پاکستانی ها بود . نیروهای پاکستانی به‌صورت مخفیانه وارد خاک هند شدند و بلندی‌های استراتژیک را اشغال کردند. ارتش هند با عملیات گسترده‌ای به نام "ویجی" موفق شد مناطق اشغال‌شده را بازپس بگیرد. این جنگ حدود دو ماه طول کشید و بیش از هزار کشته برجای گذاشت. نبرد کارگیل یکی از شدیدترین درگیری‌ها پس از استقلال دو کشور بود و با پیروزی نظامی هند پایان یافت.و فیلم های متعددی از این اتفاق ساخته شد مانند: لوک،شیرشاه و زوم که همگی دلیری های سربازان هندی را نشان می داد .

چرا هندی ها تلفات می دهند؟

از آغاز شروع عملیات بنیان مرصوص پاکستان تاکنون 12 نقطه از خاک هند را با موشک هدف قرار داده است که گفته می‌شود همه این نقاط نظامی هستند. و سر نگونی جنگنده های فوق مدرن رافال فرانسوی یک افتضاح نظامی برای هند و اتحادیه اروپا است. در میان امریکایی ها هم بی2 های خود را از دیگه گارسیا جمع کردند تا به خانه بر گردند. در طول تاریخ داگف فایت های هوایی همیشه به نغع پاکستان بوده است و این برای ارتش ظفرمند هند یک شکست روحی محسوب می شود به این دلیل که شما در روی باند از پیش بازنده هستید. بدترین قسمت ماجرا اینجاست که پاکستانی ها سامانه ضدهوایی اس400 هندی را هم مورد هدف قرار دادند که البته اینکار و شکستن کدها با کمک چینی ها بوده است که در مقابل چینی ها نیز تمام مشکلات اف16 را ارزیابی کردند. اینکه هند در نبرد خیلی موفق نیست به روحیه ذاتی آنها نیز باز می گردد در میان هندی ها تنها سیک ها و مسلمانان بسیار جنگجو هستند و هندوها بیشتر در صلح با خود به سر می برند. معمولا هندوها مانند مسلمانان و سیک ها بدنه اصلی ارتش ار تشکیل نمی دهند و اگر سیک ها نباشند عملا هند بی ارتش خواهد شد.  نبرد واقعی با فیلم های هالیوودی زمین تا آسمان فرق دارد سازندگان فیلم ها آرزوهای یک ملت و جامعه را معمولا به تصویر می کشند در حقیت می توان گفت چیزی را که وجود ندارد شما در پرده نقره ای سینما مشاهده خواهید کرد. این اتفاق چه در امریکا و چه در بالیوود در حال رخ دادن است اما واقعیت کاملا چیز دیگری است. شما نمی توانید شجاعت سربازان را بخرید  یا آن را بسازید باید ذات دلیری داشته باشید تا بتوانید ارتش قدرتمندی نیز داشته باشید.