آخرین اخبار
کاظم موسوی بجنوردی*
روی سخن این یادداشت با جوانان است؛ جوانان برومندی که سازندگان فردای پرافتخار کشور عزیزمان، ایران هستند. دقیقاً، پنجاه سال پیش از این و زمانی که همچون شما جوانی آرمانگرا بودم، به جرم فعالیت چریکی و مسلحانه برای سرنگونی نظام پادشاهی دستگیر و به اعدام محکوم شدم که البته چندی بعد به حبس ابد تغییر یافت.
ایرنا - من بیش از سیزده سال در زندان بودم ولی در آنجا به این نتیجه رسیدم که دموکراسی راه بهتری برای تحقق آرمان هایم است؛ خوب یادم است وقتی که خاطرات چرچیل را در آن دوره می خواندم، این جمله اش را بیشتر پسندیدم که گفته بود: 'دموکراسی بدترین شکل حکومت است. با وجود این؛ از آن، بهتر نیافتم'.
امروز و پس از گذشت نیم قرن از آن روزگاران، می خواهم به شما بگویم که هنوز هم تجربه دموکراسی بهترین راه برای تحقق ایرانی آباد، آزاد و توسعه یافته است.
البته دموکراسی، نه گرفتنی است و نه دادنی؛ دموکراسی، آموختنی است. همه ما باید دموکراسی را بیاموزیم. راه آموختن آن هم، صرفاً خواندن کتاب و رفتن به کلاس درس نیست؛ بلکه بیشتر از آن، تمرین و تکرار در میدان واقعیت است؛ کودکی که می خواهد، دوچرخه سواری یاد بگیرد، فقط با دیدن دوچرخه و آموزش نظری، دوچرخه سواری را یاد نمی گیرد، او باید حتماً در میدان عمل، سوار دوچرخه شود و بداند که نه یک بار و دو بار، بلکه حتی بارها هم می افتد و شاید زخمی هم بشود؛ اما تنها زمانی به یک دوچرخه سوار تبدیل می شود که از افتادن و زخمی شدن نترسد؛ بلکه دوباره برخیزد، سوار شود و راه بیفتد.
آن زمان هم که توانست بدون استرس، سوار دوچرخه اش شود، باید آنقدر تمرین و تکرار کند تا به یک دوچرخه سوار حرفه ای تبدیل شود.
این مثال را آوردم تا بگویم که تحقق دموکراسی در جامعه ما همانند دوچرخه سواری کودکان نیازمند پذیرش شکست ها و ناکامی ها و در عین حال اصرار به تکرار و تمرین مداوم است. مثلاً آلمان را در نظر بگیرید که فقط دریک قرن اخیر، جنگ جهانی اول، سلطه نازی ها، ظهور هیتلر و جنگ جهانی دوم را از سر گذراند ولی هر بار روی پای خودش ایستاد، چون ملت آلمان به هویت ملی خود آگاه بود و به قدرت تاریخی اش اعتماد داشت. بنابراین، به اشتباهات خودش پی برد و به دموکراسی برگشت و به حاکمیت ملی تحقق بخشید و کشور را دوباره زنده نمود و آن را به یکی از توسعه یافته ترین کشورهای دنیا تبدیل کرد.
ما ملت ایران و بویژه شما جوانان، باید دموکراسی را و از جمله مهم ترین رکن آن را؛ یعنی تحمل شنیدن نظرات مخالف، یاد بگیریم و ابتدا در صحنه زندگی فردی و خانوادگی، آن را تمرین و تکرار کنیم تا به فردی دموکرات در ساحت زندگی فردی و خصوصی خود تبدیل شویم.
در عین حال چون دموکراسی انتخاب نوعی روش برای زندگی اجتماعی هم است، باید آن را در متن جامعه هم تمرین کنیم. یکی از مهم ترین و کم هزینه ترین راه های تمرین این نوع از دموکراسی، شرکت در انتخابات است. ما باید بدانیم که با همین انتخابات و با همین قانون اساسی و همین شورای نگهبان، مراحل مختلفی را طی کرده ایم. گاه پیشرفت داشته و رو به جلو حرکت کرده ایم؛ گاه هم تجربه های بسیار تلخی را از سر گذرانده ایم.
با همین انتخابات بود که آقای روحانی، رییس جمهوری شد و ملت ایران را که زیر ضرب و زور دوران تحریم دست و پا می زد، نجات داد. می خواهم به شما بگویم که در همه این سال ها انتخابات، هم در شکل اثباتی و رأی دادن و هم در شکل منفی و رأی ندادن یا تحریم، تمرین دموکراسی بوده است.
آنگاه که رأی ندادیم، نتیجه اش را در سال های گذشته دیدیم و آنگاه که همگی رأی دادیم، نتیجه اش را در آمدن آقای روحانی و تحقق برجام و رفع تحریم ها می بینیم؛ در هر دو سوی قضیه، نتیجه کار، معلول رأی ما و تصمیم مان به رأی دادن یا رأی ندادن بود. اکنون که در نتیجه رأی دو سال پیش ما، شانس بزرگی نصیب ملت ایران شده که بتواند به آرمان ملی اش، یعنی توسعه پایدار برسد، نباید اجازه دهیم که این فرآیند متوقف شود. لازمه این کار، شرکت مردم و بویژه شما جوانان در انتخابات است.
این، تنها سخن من نیست؛ بلکه همه می گویند که حضور مردم سبب می شود تا ما قدرت خود را به دنیا نشان داده و با توانمندی با دنیا صحبت کنیم و اعتماد دنیا را جلب کنیم که سرمایه هایشان را به کشور ما بیاورند و سرمایه گذاری کنند تا باعث ایجاد اشتغال و رشد ما شود. اما اگر عدم ثبات سیاسی و اجتماعی باشد، دنیا دیگر ما را قبول نخواهد کرد. مردم باید با حضور خود مُهر تأییدی به ثبات سیاسی و اجتماعی کشور بزنند.
در خاطر داشته باشیم که ما در منطقه بسیار پر آشوب و خطرناکی هستیم اما ایران جزیره آرامش و امنیت است و این، به خاطر دانایی مردم و مشارکت آگاهانه و هوشمندانه آنان در انتخابات است، چون جایی که لازم است،همکاری می کنند و رأی می دهند و این، نشان دهنده این است که ما ملتی قابل اعتماد هستیم. من به ضرس قاطع می گویم که آینده ایران زمین، با وجود شما جوانان، روشن است و ما برهمه معضلات و مشکلات فایق خواهیم آمد.
*رییس مرکز دائرئ المعارف بزرگ اسلامی
امروز و پس از گذشت نیم قرن از آن روزگاران، می خواهم به شما بگویم که هنوز هم تجربه دموکراسی بهترین راه برای تحقق ایرانی آباد، آزاد و توسعه یافته است.
البته دموکراسی، نه گرفتنی است و نه دادنی؛ دموکراسی، آموختنی است. همه ما باید دموکراسی را بیاموزیم. راه آموختن آن هم، صرفاً خواندن کتاب و رفتن به کلاس درس نیست؛ بلکه بیشتر از آن، تمرین و تکرار در میدان واقعیت است؛ کودکی که می خواهد، دوچرخه سواری یاد بگیرد، فقط با دیدن دوچرخه و آموزش نظری، دوچرخه سواری را یاد نمی گیرد، او باید حتماً در میدان عمل، سوار دوچرخه شود و بداند که نه یک بار و دو بار، بلکه حتی بارها هم می افتد و شاید زخمی هم بشود؛ اما تنها زمانی به یک دوچرخه سوار تبدیل می شود که از افتادن و زخمی شدن نترسد؛ بلکه دوباره برخیزد، سوار شود و راه بیفتد.
آن زمان هم که توانست بدون استرس، سوار دوچرخه اش شود، باید آنقدر تمرین و تکرار کند تا به یک دوچرخه سوار حرفه ای تبدیل شود.
این مثال را آوردم تا بگویم که تحقق دموکراسی در جامعه ما همانند دوچرخه سواری کودکان نیازمند پذیرش شکست ها و ناکامی ها و در عین حال اصرار به تکرار و تمرین مداوم است. مثلاً آلمان را در نظر بگیرید که فقط دریک قرن اخیر، جنگ جهانی اول، سلطه نازی ها، ظهور هیتلر و جنگ جهانی دوم را از سر گذراند ولی هر بار روی پای خودش ایستاد، چون ملت آلمان به هویت ملی خود آگاه بود و به قدرت تاریخی اش اعتماد داشت. بنابراین، به اشتباهات خودش پی برد و به دموکراسی برگشت و به حاکمیت ملی تحقق بخشید و کشور را دوباره زنده نمود و آن را به یکی از توسعه یافته ترین کشورهای دنیا تبدیل کرد.
ما ملت ایران و بویژه شما جوانان، باید دموکراسی را و از جمله مهم ترین رکن آن را؛ یعنی تحمل شنیدن نظرات مخالف، یاد بگیریم و ابتدا در صحنه زندگی فردی و خانوادگی، آن را تمرین و تکرار کنیم تا به فردی دموکرات در ساحت زندگی فردی و خصوصی خود تبدیل شویم.
در عین حال چون دموکراسی انتخاب نوعی روش برای زندگی اجتماعی هم است، باید آن را در متن جامعه هم تمرین کنیم. یکی از مهم ترین و کم هزینه ترین راه های تمرین این نوع از دموکراسی، شرکت در انتخابات است. ما باید بدانیم که با همین انتخابات و با همین قانون اساسی و همین شورای نگهبان، مراحل مختلفی را طی کرده ایم. گاه پیشرفت داشته و رو به جلو حرکت کرده ایم؛ گاه هم تجربه های بسیار تلخی را از سر گذرانده ایم.
با همین انتخابات بود که آقای روحانی، رییس جمهوری شد و ملت ایران را که زیر ضرب و زور دوران تحریم دست و پا می زد، نجات داد. می خواهم به شما بگویم که در همه این سال ها انتخابات، هم در شکل اثباتی و رأی دادن و هم در شکل منفی و رأی ندادن یا تحریم، تمرین دموکراسی بوده است.
آنگاه که رأی ندادیم، نتیجه اش را در سال های گذشته دیدیم و آنگاه که همگی رأی دادیم، نتیجه اش را در آمدن آقای روحانی و تحقق برجام و رفع تحریم ها می بینیم؛ در هر دو سوی قضیه، نتیجه کار، معلول رأی ما و تصمیم مان به رأی دادن یا رأی ندادن بود. اکنون که در نتیجه رأی دو سال پیش ما، شانس بزرگی نصیب ملت ایران شده که بتواند به آرمان ملی اش، یعنی توسعه پایدار برسد، نباید اجازه دهیم که این فرآیند متوقف شود. لازمه این کار، شرکت مردم و بویژه شما جوانان در انتخابات است.
این، تنها سخن من نیست؛ بلکه همه می گویند که حضور مردم سبب می شود تا ما قدرت خود را به دنیا نشان داده و با توانمندی با دنیا صحبت کنیم و اعتماد دنیا را جلب کنیم که سرمایه هایشان را به کشور ما بیاورند و سرمایه گذاری کنند تا باعث ایجاد اشتغال و رشد ما شود. اما اگر عدم ثبات سیاسی و اجتماعی باشد، دنیا دیگر ما را قبول نخواهد کرد. مردم باید با حضور خود مُهر تأییدی به ثبات سیاسی و اجتماعی کشور بزنند.
در خاطر داشته باشیم که ما در منطقه بسیار پر آشوب و خطرناکی هستیم اما ایران جزیره آرامش و امنیت است و این، به خاطر دانایی مردم و مشارکت آگاهانه و هوشمندانه آنان در انتخابات است، چون جایی که لازم است،همکاری می کنند و رأی می دهند و این، نشان دهنده این است که ما ملتی قابل اعتماد هستیم. من به ضرس قاطع می گویم که آینده ایران زمین، با وجود شما جوانان، روشن است و ما برهمه معضلات و مشکلات فایق خواهیم آمد.
*رییس مرکز دائرئ المعارف بزرگ اسلامی
نظر شما
