آخرین اخبار
مرگ غم انگیز صدها هزاران نفر در خشونتهای قومی قاره سیاه!
بیشتر قربانیان مردان، زنان، کودکان و نوزادانی بودند که توسط همسایهها، همکاران و دوستان سابق خود کشته میشدند، رادیو رواندا همزمان به طور مداوم هوتوها را تشویق به قتلعام توتسیها میکرد. روزانه ۱۰٬۰۰۰ نفر و ساعتی ۴۰۰ نفر و دقیقهای ۷ نفر کشته میشدند، به طور مثال کلیسایی که ۱٬۵۰۰ نفر در آن پناه گرفته بودند با بولدزر خراب شد و همگی پناهندگان آن کشته شدند.اکثر قربانیان با قمهها تکهتکه میشدند.
علی علیزاده - تحریریه شبکه خبری اطلس/ بیست سال پس از نسل کشی گسترده در رواندا، خاطره تلخ این کشتار هنوز در ذهن بسیاری از مردم این کشور زنده است.تراژدی مرگ غم انگیز و وحشیانه هزاران نفر از مردمان روآندا، هیچ وقت درس عبرتی برای سایر مردم این قاره نشد.جایی که هنوز کم و بیش مردمان بسیاری قربانی جهل، حماقت، باورهای خرافی و خشونتهای قبیله ای و مذهبی می شوند.
از سویی دیگر نسل کشی رواندا همانند لکه سیاهی در تاریخ سازمان ملل دانسته می شود که ۲۵۰۰ نیروی کلاه آبی سازمان ملل که در محل حاضر بودند، نتوانستند مانع آن شوند.
در طول سه ماه کشتار در سال ۱۹۹۴، ۸۰۰ هزار نفر که بیشتر از اقلیت قومی توتسی و نیز هوتوهای میانه رو بودند به دست قوم اکثریت هوتو کشته شدند.
در روزهای گذشته و در آستانه برگزاری مراسم یادبود قربانیان، صدها نفر در کلیسایی در پایتخت رواندا در مراسم عشای ربانی شرکت کردند. در این مراسم شماری از بازماندگان کشتار سال ۱۹۹۴ هم حضور داشتند.این کلیسا بیست سال قبل شاهد کشتار شمار زیادی از قربانیان نسل کشی بود.
اغلب قربانیان این نسل کشی از قوم توتسی و یا از میانه روهای هوتو بودند که توسط هوتوهای تندرو کشته شدند.این دو قوم که شباهتهای فرهنگی بسیاری با هم دارند از دهه ها قبل، درگیر خشونتهای قومی بوده اند.
کشتار رواندا زمانی به پایان رسید که نیروهای مسلح توتسی، از اوگاندا وارد پایتخت شدند و قدرت را در دست گرفتند. رهبر این شورشیان مسلح هم اکنون رئیس جمهوری رواندا است.
در حاشیه این مراسم، تعدادی از نجات یافتگان این نسل کشی، نمایشی را با عنوان « بیاد آر، ۲۰ سال گذشت» را اجرا کردند.پل کاگامه رئیس جمهوری رواندا در این مراسم گفت: «کسانی که این نسل کشی را برنامه ریزی و اجرا کردند رواندایی بودند اما علل ریشه ای و تاریخی این واقعه خارج از این کشور زیباست. به همین دلیل است که رواندا به جستجوهایش برای یافتن توضیح کاملی برای این واقعه در حد امکان، ادامه می دهد.»
بعد از اظهارات وی مبنی بر نقش داشتن فرانسه در این نسل کشی، دولت فرانسه از حضور در این مراسم خودداری کرد. فرانسه در ارتباط با آموزش و مسلح کردن شبه نظامیان هوتو که نیروی اصلی این نسل کشی بودند متهم شده است، اتهامی که فرانسه همواره آن را رد کرده است.
"کاگامه " اخیرا طی مصاحبه ای با نشریه ژون آفریک ، یک بار دیگر بر نقش مستقیم فرانسه در نسل کشی رواندا تاکید کرده است . این اولین باری نیست که کاگامه چنین اتهاماتی را علیه فرانسه مطرح می کند، اما به نظر می رسد ، شدت حملات و زمان طرح این اظهارات دولت فرانسه را غافلگیر کرده است .
مقامات رواندا، پاریس را حامی رژیم هوتوها Hutu که عامل نسلکشی توتسی ها Tutsi در جریان نسل کشی این کشور بوده اند، می دانند .
کمیسیون ملی مستقل رواندا نیز که چندی پیش از سوی کیگالی؛ مامور جمع آوری اسناد ومدارک در خصوص نسل کشی سال ۱۹۹۴ شده بود، با انتشار گزارشی اعلام کرد ، فرانسه در بالاترین سطوح سیاسی - دیپلماتیک و نظامی ، در این نسل کشی دست داشته است .
به گزارش این کمیسیون ، فرانسه همچنین در آموزش سربازان و چریکهای توتسی ، تحویل سلاح و تجهیزات و قتل عام و نیز همکاری غیرعلنی در کشتار ، قتل ، تجاوز و شکنجه در خاک رواندا دخیل بوده است .تنش مجدد در روابط فرانسه و رواندا ، در حالی است که روابط بین دو کشور از سال ۲۰۰۹ به بعد و پس از سال ها ، تا حدودی رو به بهبودی گذارده بود . به نظر می رسد ،موج حمله به دولتمردان فرانسه در سالگرد نسل کشی رواندا بیشتر شده است .
یک تشکل غیر سیاسی ، اخیرا " آلن ژوپه" وزیر امور خارجه سابق فرانسه را به دلیل ایفای نقش در کشتار رواندا مورد انتقاد قرار داد . این تشکل در نامه ای سرگشاده به ژوپه ، مقامات فرانسه را به دلیل نقشی که در نسل کشی رواندا ، ایفا کرده اند ، مورد سرزنش قرار داده است .
امضا کنندگان این نامه از حکومت فرانسه خواسته اند اشتباهات خود رادر قبال نسل کشی رواندا بپذیرد . "فرانک والتر اشتاین مایر" وزیر امورخارجه آلمان نیز اخیرا ، از بی اعتنایی سازمان ملل به قتل عام سال ۱۹۹۴ در رواندا انتقاد کرده است .
والتر اشتاین مایر روز جمعه به یاد قربانیان نسل کشی سال ۱۹۹۴ رواندا، در پارلمان فدرال آلمان طی سخنانی اظهار داشت ، جامعه بین الملل و بویژه نظامیان سازمان ملل، بیست سال پیش در بحبوبه خشونت در رواندا از این کشور عقب نشینی کردند و ممانعتی از کشتار، به عمل نیاوردند!
اتفاقاتی که بیست سال پیش در روآندا و در جلوی دیدگان مأموران سازمان ملل و با نقش مرموز فرانسه علیه صدها هزار نفر مردم این کشور اتفاق افتاد، ازابعاد مختلف به لحاظ ویژگی های مشترک با حوادث اخیر کشتار مردم در گوشه و کنار این قاره در سالهای اخیر قابل درنگ و تامل است. گویی هیچگاه گذشته چراغ راه آینده نیست و نخواهد بود!
در حال حاضر آنچه در آفریقای مرکزی نیز می گذرد ، نگرانی از تکرار آنچه سال ها پیش در رواندا به وقوع پیوست را بیشتر کرده است . با وجود حضور نیروهای فرانسوی و آفریقایی دراین مستعمره سابق فرانسه ، کشتار، غارتگری و ناامنی در این کشور ، هر روز ابعاد تازه ای به خود می گیرد، تا جایی که مقامات نهادهای بین المللی در مورد وقوع نسل کشی و پاکسازی قومی دراین کشور همانند آنچه سابقا در رواندا روی داد ، هشدار داده اند.
کارشناسان ؛ علت تشدیدبحران وناامنی هادرآفریقای مرکزی را ادامه سیاست های استعمارگرایانه کشورهایی همچون فرانسه می دانند.
باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا در آستانه بیستمین سالگرد نسل کشی در رواندا با ادای احترام به قربانیان این نسل کشی از جامعه بین المللی خواست ترحم را به نفرت ترجیح دهد. اوباما با اشاره به خشونت های خونینی که در سال ۱۹۹۴ وجدان جهان را به درد درآورد، اعلام کرد نسل کشی در رواندا نه تصادفی بود نه اجتناب ناپذیر!
اوباما در بیانیه ای اعلام کرد « این نسل کشی تلاشی عامدانه و نظام مند از جانب تعدادی از انسان ها برای نابودی تعداد دیگری از انسان ها بود ». اوباما همچنین خاطر نشان کرد « رویدادهای هولناک این ۱۰۰ روز که در جریان آن دوست در برابر دوست و همسایه در برابر همسایه قرار گرفت، ما را وادار می کند در برابر بدترین غرایز خود مقاومت کنیم.
اقوام ساکن رواندا تا قبل از دوره استعمار اروپا هم زیستی مسالمتآمیزی داشتند. پس از انتقال رواندا به عنوان مستعمره به حکومت بلژیک (پس از شکست آلمان در جنگ جهانی) در رواندا سیاستی در پیش گرفته شد که در آن اقلیت توتسی و اکثریت هوتو به اختلافات قومی و نژادی کشیده شدند. این سیاست توسط بلژیکیها که سرپرستی مستعمره رواندا را بعد از جنگ جهانی اول بر عهده داشتند در رواندا بنا نهاده شد؛
هوتو یا توتسی بودن در شناسنامه افراد ذکر میشد، و یک هوتو ثروتمند میتوانست خود را به یک توتسی تغییر دهد تا از احترام و امکانات بیشتری بر خوردار گردد.شب ششم آوریل ۱۹۹۴ به هواپیمای حامل جونال هابیا ریمانا رئیس جمهوری وقت رواندا و همتایش سیپرین نتاریامیرا رئیس جمهوری بوروندی که هر دو از قوم هوتو بودند شلیک شد. هواپیما سقوط کرد و همه سرنشینان آن کشته شدند.
بیشتر قربانیان مردان، زنان، کودکان و نوزادانی بودند که توسط همسایهها، همکاران و دوستان سابق خود کشته میشدند، رادیو رواندا همزمان به طور مداوم هوتوها را تشویق به قتلعام توتسیها میکرد. روزانه ۱۰٬۰۰۰ نفر و ساعتی ۴۰۰ نفر و دقیقهای ۷ نفر کشته میشدند، به طور مثال کلیسایی که ۱٬۵۰۰ نفر در آن پناه گرفته بودند با بولدزر خراب شد و همگی پناهندگان آن کشته شدند. بعدها اسقف کلیسا به جرم همکاری در جنایت محاکمه شد. اکثر قربانیان با قمهها تکهتکه میشدند.
این فاجعه در مقابل چشمان باز دنیا با پوشش کامل خبری رسانهها و بیعملی بسیار هولناک سازمان ملل و بیتفاوتی جامعه جهانی به بهانه عدم مداخله در امور داخلی رواندا انجام شد. به طور مثال در ابتدای نسلکشی ۱۰۰۰ نیروی اروپایی برای تخلیه اتباع خارجی از رواندا به آنجا فرستاده شد که بسرعت کشور را ترک کردند و یا صلح بانان بلژیکی سازمان ملل مدرسهای را که ۲٬۰۰۰ توتسی به آنان پناهندشده بودند بعد از رسیدن دستور عقبنشینی ترک نمودند که منجر به قتلعام کلیه پناهندگان شد.
از سویی دیگر نسل کشی رواندا همانند لکه سیاهی در تاریخ سازمان ملل دانسته می شود که ۲۵۰۰ نیروی کلاه آبی سازمان ملل که در محل حاضر بودند، نتوانستند مانع آن شوند.
در طول سه ماه کشتار در سال ۱۹۹۴، ۸۰۰ هزار نفر که بیشتر از اقلیت قومی توتسی و نیز هوتوهای میانه رو بودند به دست قوم اکثریت هوتو کشته شدند.
در روزهای گذشته و در آستانه برگزاری مراسم یادبود قربانیان، صدها نفر در کلیسایی در پایتخت رواندا در مراسم عشای ربانی شرکت کردند. در این مراسم شماری از بازماندگان کشتار سال ۱۹۹۴ هم حضور داشتند.این کلیسا بیست سال قبل شاهد کشتار شمار زیادی از قربانیان نسل کشی بود.
اغلب قربانیان این نسل کشی از قوم توتسی و یا از میانه روهای هوتو بودند که توسط هوتوهای تندرو کشته شدند.این دو قوم که شباهتهای فرهنگی بسیاری با هم دارند از دهه ها قبل، درگیر خشونتهای قومی بوده اند.
کشتار رواندا زمانی به پایان رسید که نیروهای مسلح توتسی، از اوگاندا وارد پایتخت شدند و قدرت را در دست گرفتند. رهبر این شورشیان مسلح هم اکنون رئیس جمهوری رواندا است.
در حاشیه این مراسم، تعدادی از نجات یافتگان این نسل کشی، نمایشی را با عنوان « بیاد آر، ۲۰ سال گذشت» را اجرا کردند.پل کاگامه رئیس جمهوری رواندا در این مراسم گفت: «کسانی که این نسل کشی را برنامه ریزی و اجرا کردند رواندایی بودند اما علل ریشه ای و تاریخی این واقعه خارج از این کشور زیباست. به همین دلیل است که رواندا به جستجوهایش برای یافتن توضیح کاملی برای این واقعه در حد امکان، ادامه می دهد.»
بعد از اظهارات وی مبنی بر نقش داشتن فرانسه در این نسل کشی، دولت فرانسه از حضور در این مراسم خودداری کرد. فرانسه در ارتباط با آموزش و مسلح کردن شبه نظامیان هوتو که نیروی اصلی این نسل کشی بودند متهم شده است، اتهامی که فرانسه همواره آن را رد کرده است.
"کاگامه " اخیرا طی مصاحبه ای با نشریه ژون آفریک ، یک بار دیگر بر نقش مستقیم فرانسه در نسل کشی رواندا تاکید کرده است . این اولین باری نیست که کاگامه چنین اتهاماتی را علیه فرانسه مطرح می کند، اما به نظر می رسد ، شدت حملات و زمان طرح این اظهارات دولت فرانسه را غافلگیر کرده است .
مقامات رواندا، پاریس را حامی رژیم هوتوها Hutu که عامل نسلکشی توتسی ها Tutsi در جریان نسل کشی این کشور بوده اند، می دانند .
کمیسیون ملی مستقل رواندا نیز که چندی پیش از سوی کیگالی؛ مامور جمع آوری اسناد ومدارک در خصوص نسل کشی سال ۱۹۹۴ شده بود، با انتشار گزارشی اعلام کرد ، فرانسه در بالاترین سطوح سیاسی - دیپلماتیک و نظامی ، در این نسل کشی دست داشته است .
به گزارش این کمیسیون ، فرانسه همچنین در آموزش سربازان و چریکهای توتسی ، تحویل سلاح و تجهیزات و قتل عام و نیز همکاری غیرعلنی در کشتار ، قتل ، تجاوز و شکنجه در خاک رواندا دخیل بوده است .تنش مجدد در روابط فرانسه و رواندا ، در حالی است که روابط بین دو کشور از سال ۲۰۰۹ به بعد و پس از سال ها ، تا حدودی رو به بهبودی گذارده بود . به نظر می رسد ،موج حمله به دولتمردان فرانسه در سالگرد نسل کشی رواندا بیشتر شده است .
یک تشکل غیر سیاسی ، اخیرا " آلن ژوپه" وزیر امور خارجه سابق فرانسه را به دلیل ایفای نقش در کشتار رواندا مورد انتقاد قرار داد . این تشکل در نامه ای سرگشاده به ژوپه ، مقامات فرانسه را به دلیل نقشی که در نسل کشی رواندا ، ایفا کرده اند ، مورد سرزنش قرار داده است .
امضا کنندگان این نامه از حکومت فرانسه خواسته اند اشتباهات خود رادر قبال نسل کشی رواندا بپذیرد . "فرانک والتر اشتاین مایر" وزیر امورخارجه آلمان نیز اخیرا ، از بی اعتنایی سازمان ملل به قتل عام سال ۱۹۹۴ در رواندا انتقاد کرده است .
والتر اشتاین مایر روز جمعه به یاد قربانیان نسل کشی سال ۱۹۹۴ رواندا، در پارلمان فدرال آلمان طی سخنانی اظهار داشت ، جامعه بین الملل و بویژه نظامیان سازمان ملل، بیست سال پیش در بحبوبه خشونت در رواندا از این کشور عقب نشینی کردند و ممانعتی از کشتار، به عمل نیاوردند!
اتفاقاتی که بیست سال پیش در روآندا و در جلوی دیدگان مأموران سازمان ملل و با نقش مرموز فرانسه علیه صدها هزار نفر مردم این کشور اتفاق افتاد، ازابعاد مختلف به لحاظ ویژگی های مشترک با حوادث اخیر کشتار مردم در گوشه و کنار این قاره در سالهای اخیر قابل درنگ و تامل است. گویی هیچگاه گذشته چراغ راه آینده نیست و نخواهد بود!
در حال حاضر آنچه در آفریقای مرکزی نیز می گذرد ، نگرانی از تکرار آنچه سال ها پیش در رواندا به وقوع پیوست را بیشتر کرده است . با وجود حضور نیروهای فرانسوی و آفریقایی دراین مستعمره سابق فرانسه ، کشتار، غارتگری و ناامنی در این کشور ، هر روز ابعاد تازه ای به خود می گیرد، تا جایی که مقامات نهادهای بین المللی در مورد وقوع نسل کشی و پاکسازی قومی دراین کشور همانند آنچه سابقا در رواندا روی داد ، هشدار داده اند.
کارشناسان ؛ علت تشدیدبحران وناامنی هادرآفریقای مرکزی را ادامه سیاست های استعمارگرایانه کشورهایی همچون فرانسه می دانند.
باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا در آستانه بیستمین سالگرد نسل کشی در رواندا با ادای احترام به قربانیان این نسل کشی از جامعه بین المللی خواست ترحم را به نفرت ترجیح دهد. اوباما با اشاره به خشونت های خونینی که در سال ۱۹۹۴ وجدان جهان را به درد درآورد، اعلام کرد نسل کشی در رواندا نه تصادفی بود نه اجتناب ناپذیر!
اوباما در بیانیه ای اعلام کرد « این نسل کشی تلاشی عامدانه و نظام مند از جانب تعدادی از انسان ها برای نابودی تعداد دیگری از انسان ها بود ». اوباما همچنین خاطر نشان کرد « رویدادهای هولناک این ۱۰۰ روز که در جریان آن دوست در برابر دوست و همسایه در برابر همسایه قرار گرفت، ما را وادار می کند در برابر بدترین غرایز خود مقاومت کنیم.
اقوام ساکن رواندا تا قبل از دوره استعمار اروپا هم زیستی مسالمتآمیزی داشتند. پس از انتقال رواندا به عنوان مستعمره به حکومت بلژیک (پس از شکست آلمان در جنگ جهانی) در رواندا سیاستی در پیش گرفته شد که در آن اقلیت توتسی و اکثریت هوتو به اختلافات قومی و نژادی کشیده شدند. این سیاست توسط بلژیکیها که سرپرستی مستعمره رواندا را بعد از جنگ جهانی اول بر عهده داشتند در رواندا بنا نهاده شد؛
هوتو یا توتسی بودن در شناسنامه افراد ذکر میشد، و یک هوتو ثروتمند میتوانست خود را به یک توتسی تغییر دهد تا از احترام و امکانات بیشتری بر خوردار گردد.شب ششم آوریل ۱۹۹۴ به هواپیمای حامل جونال هابیا ریمانا رئیس جمهوری وقت رواندا و همتایش سیپرین نتاریامیرا رئیس جمهوری بوروندی که هر دو از قوم هوتو بودند شلیک شد. هواپیما سقوط کرد و همه سرنشینان آن کشته شدند.
بیشتر قربانیان مردان، زنان، کودکان و نوزادانی بودند که توسط همسایهها، همکاران و دوستان سابق خود کشته میشدند، رادیو رواندا همزمان به طور مداوم هوتوها را تشویق به قتلعام توتسیها میکرد. روزانه ۱۰٬۰۰۰ نفر و ساعتی ۴۰۰ نفر و دقیقهای ۷ نفر کشته میشدند، به طور مثال کلیسایی که ۱٬۵۰۰ نفر در آن پناه گرفته بودند با بولدزر خراب شد و همگی پناهندگان آن کشته شدند. بعدها اسقف کلیسا به جرم همکاری در جنایت محاکمه شد. اکثر قربانیان با قمهها تکهتکه میشدند.
این فاجعه در مقابل چشمان باز دنیا با پوشش کامل خبری رسانهها و بیعملی بسیار هولناک سازمان ملل و بیتفاوتی جامعه جهانی به بهانه عدم مداخله در امور داخلی رواندا انجام شد. به طور مثال در ابتدای نسلکشی ۱۰۰۰ نیروی اروپایی برای تخلیه اتباع خارجی از رواندا به آنجا فرستاده شد که بسرعت کشور را ترک کردند و یا صلح بانان بلژیکی سازمان ملل مدرسهای را که ۲٬۰۰۰ توتسی به آنان پناهندشده بودند بعد از رسیدن دستور عقبنشینی ترک نمودند که منجر به قتلعام کلیه پناهندگان شد.
PHOTOS/darkroom.baltimoresun
نظر شما