آخرین اخبار
بلومبرگ ویو نوشت: نوع نگاه باراک اوباما به جهان اختلاف زیادی با نگاه دونالد ترامپ دارد. اوباما شخصی به شدت منطقی است که جفری گولدبرگ در مقاله اخیرش در رابطه با سیاست خارجی رئیس جمهور در آتلانتیک وی را با فرمانده اسپاک در فیلم استار ترک مقایسه می کند. اوباما با لحنی آرام درباره محدودیت های قدرت ایالات متحده و اهمیت اخلاق آمریکایی صحبت می کند.
اما ترامپ همانند یک بمب است. وی خانواده های تروریست ها را تهدید می کند و قول می دهد شکنجه «غرق مصنوعی» را برگرداند و حتی شکنجه هایی بدتر از آن را هم انجام دهد.
اوباما توافق هسته ای با ایران را دستاورد بزرگی می داند. ترامپ آن را احمقانه ترین توافق تاریخ می داند. اوباما به دنبال پیشبرد توافق تجارت آزاد فراآتلانتیک است. ترامپ تهدید کرده است که تعرفه ها را مجدداً بر می گرداند.
این اختلاف ها جدی است. اما گولدبرگ در مقاله اش به این نکته اشاره کرده است که با وجود اختلافاتی که میان دیدگاه های این دو وجود دارد، تشابهاتی هم دیده می شود. به طور مثال هر دو نفر چندان اعتقادی به متحدین سنتی آمریکا ندارند. هیچ کدام از آنها در رابطه با سیاست خارجی همانند سیاستمداران جناح اصلی فکر نمی کنند. هر دو دیدی مطلوب نسبت به سیاست خارجی واقع گرا و بدون خونریزی جورج بوش پدر دارند. اوباما از طرفداران برنت اسکوکرافت، مشاور امنیت ملی بوش پدر است و ترامپ، ریچارد هاس، شاگرد اسکوکرافت و رئیس کنونی شورای روابط خارجی را تحسین می کند.
حالا درباره متحدین حرف بزنیم. در رابطه با کاهش بودجه نظامی بریتانیا، رئیس جمهور به گولدبرگ گفت: «سواری دادن های مجانی باعث دردسر است.» اوباما در همین رابطه گفت: «متحدین دیرینه ایالات متحده به ویژه در خاورمیانه سعی می کنند از دوست ابرقدرت خود استفاده کنند و خواهان کمک ایالات متحده برای حمایت از برنامه های فرقه گرایانه خودشان هستند. به طور مثال وی گفت عربستان سعودی باید بداند که خاورمیانه را باید با ایران تقسیم کند. وی همچنین از ملک عبدالله، پادشاه اردن که به اعضای کنگره گفته بود اعتقاد بیشتری به قدرت ایالات متحده از آن چه اوباما انجام می دهد دارد، عصبانی شده بود.
درباره لیبی، رئیس جمهور این گونه نتیجه گیری می کند که اشتباهی که رخ داد این بود که به اروپایی ها و کشورهای خلیج فارس در زمینه وعده شان مبنی بر بازسازی کشور پس از سقوط معمر قذافی، اعتماد کرد.
ترامپ هم علاقه دارد که متحدین آمریکا سهم بیشتری از هزینه ها را بپردازند. او معتقد است که ژاپنی ها باید مصونیت بیشتری به ایالات متحده در پایگاه نظامی اوکیناوا بدهد. وی قول داده است تا هزینه ساخت دیوار مرزی با مکزیک را از این کشور بگیرد. ترامپ در اولین مناظره پس از سه شنبه بزرگ هم گفته بود متحدین آمریکا در خلیج فارس باید هزینه مبارزه با داعش را پرداخت کنند.
ترامپ برخلاف اوباما در زمینه سیاست خارجی سوادی ندارد. اوباما می تواند ساعت ها در رابطه با تفاوت اینترناسیونالیسم و سیاست واقع گرایانه سخنرانی کند، اما ترامپ فاقد این گونه توانایی هایی است. کمپین ترامپ تاکنون کتابچه ای از سیاست های وی ارائه نداده است. وقتی در تابستان از ترامپ پرسیده شد که چه کسی به وی در زمینه سیاست خارجی مشاوره می دهد وی گفت که شبکه های خبری 24 ساعته را نگاه می کند.
ترامپ هم مانند اوباما مخالف جنگ عراق است. اوباما توافق ایران را با حمله به کسانی که حامی جنگ عراق بودند، عملی کرد. ترامپ هم با استفاده از انتقاد از جنگ عراق به سناتور لیندسی گراهام و سناتور جان مک کین که حامی این جنگ بودند، حمله می کرد.
ترامپ و اوباما رویکردهای مشابهی نسبت به روسیه دارند. اوباما در تابستان جاری که کرملین، پرسنل نظامی و تجهیزات به سوریه برای جنگ با داعش منتقل کرد، هیچ اقدامی انجام نداد. گولدبرگ در گزارشش به این نکته اشاره می کند که چگونه اوباما پیشنهاد جان کری، وزیر خارجه مبنی بر حمله هوایی به سوریه را رد کرده است. ترامپ هم جنگ علیه اسد را موقعیت خطرناکی می بیند.
جانشین اوباما باید درباره کمپین های نظامی ایالات متحده در عراق، سوریه و افغانستان و احتمالاً لیبی تصمیم بگیرد. برای تمام کسانی که درباره پایان دادن به جنگ های بیهوده صحبت می کنند، باید به این نکته اشاره کرد که اوباما هنوز در حال مبارزه در آنها است. ترامپ قول داده که در همه این جنگ ها پیروز شود، اما هرگز نمی گوید چگونه. شاید نیاز باشد وی با برخی از کارشناسان و متحدین در این رابطه صحبت کند.
اوباما توافق هسته ای با ایران را دستاورد بزرگی می داند. ترامپ آن را احمقانه ترین توافق تاریخ می داند. اوباما به دنبال پیشبرد توافق تجارت آزاد فراآتلانتیک است. ترامپ تهدید کرده است که تعرفه ها را مجدداً بر می گرداند.
این اختلاف ها جدی است. اما گولدبرگ در مقاله اش به این نکته اشاره کرده است که با وجود اختلافاتی که میان دیدگاه های این دو وجود دارد، تشابهاتی هم دیده می شود. به طور مثال هر دو نفر چندان اعتقادی به متحدین سنتی آمریکا ندارند. هیچ کدام از آنها در رابطه با سیاست خارجی همانند سیاستمداران جناح اصلی فکر نمی کنند. هر دو دیدی مطلوب نسبت به سیاست خارجی واقع گرا و بدون خونریزی جورج بوش پدر دارند. اوباما از طرفداران برنت اسکوکرافت، مشاور امنیت ملی بوش پدر است و ترامپ، ریچارد هاس، شاگرد اسکوکرافت و رئیس کنونی شورای روابط خارجی را تحسین می کند.
حالا درباره متحدین حرف بزنیم. در رابطه با کاهش بودجه نظامی بریتانیا، رئیس جمهور به گولدبرگ گفت: «سواری دادن های مجانی باعث دردسر است.» اوباما در همین رابطه گفت: «متحدین دیرینه ایالات متحده به ویژه در خاورمیانه سعی می کنند از دوست ابرقدرت خود استفاده کنند و خواهان کمک ایالات متحده برای حمایت از برنامه های فرقه گرایانه خودشان هستند. به طور مثال وی گفت عربستان سعودی باید بداند که خاورمیانه را باید با ایران تقسیم کند. وی همچنین از ملک عبدالله، پادشاه اردن که به اعضای کنگره گفته بود اعتقاد بیشتری به قدرت ایالات متحده از آن چه اوباما انجام می دهد دارد، عصبانی شده بود.
درباره لیبی، رئیس جمهور این گونه نتیجه گیری می کند که اشتباهی که رخ داد این بود که به اروپایی ها و کشورهای خلیج فارس در زمینه وعده شان مبنی بر بازسازی کشور پس از سقوط معمر قذافی، اعتماد کرد.
ترامپ هم علاقه دارد که متحدین آمریکا سهم بیشتری از هزینه ها را بپردازند. او معتقد است که ژاپنی ها باید مصونیت بیشتری به ایالات متحده در پایگاه نظامی اوکیناوا بدهد. وی قول داده است تا هزینه ساخت دیوار مرزی با مکزیک را از این کشور بگیرد. ترامپ در اولین مناظره پس از سه شنبه بزرگ هم گفته بود متحدین آمریکا در خلیج فارس باید هزینه مبارزه با داعش را پرداخت کنند.
ترامپ برخلاف اوباما در زمینه سیاست خارجی سوادی ندارد. اوباما می تواند ساعت ها در رابطه با تفاوت اینترناسیونالیسم و سیاست واقع گرایانه سخنرانی کند، اما ترامپ فاقد این گونه توانایی هایی است. کمپین ترامپ تاکنون کتابچه ای از سیاست های وی ارائه نداده است. وقتی در تابستان از ترامپ پرسیده شد که چه کسی به وی در زمینه سیاست خارجی مشاوره می دهد وی گفت که شبکه های خبری 24 ساعته را نگاه می کند.
ترامپ هم مانند اوباما مخالف جنگ عراق است. اوباما توافق ایران را با حمله به کسانی که حامی جنگ عراق بودند، عملی کرد. ترامپ هم با استفاده از انتقاد از جنگ عراق به سناتور لیندسی گراهام و سناتور جان مک کین که حامی این جنگ بودند، حمله می کرد.
ترامپ و اوباما رویکردهای مشابهی نسبت به روسیه دارند. اوباما در تابستان جاری که کرملین، پرسنل نظامی و تجهیزات به سوریه برای جنگ با داعش منتقل کرد، هیچ اقدامی انجام نداد. گولدبرگ در گزارشش به این نکته اشاره می کند که چگونه اوباما پیشنهاد جان کری، وزیر خارجه مبنی بر حمله هوایی به سوریه را رد کرده است. ترامپ هم جنگ علیه اسد را موقعیت خطرناکی می بیند.
جانشین اوباما باید درباره کمپین های نظامی ایالات متحده در عراق، سوریه و افغانستان و احتمالاً لیبی تصمیم بگیرد. برای تمام کسانی که درباره پایان دادن به جنگ های بیهوده صحبت می کنند، باید به این نکته اشاره کرد که اوباما هنوز در حال مبارزه در آنها است. ترامپ قول داده که در همه این جنگ ها پیروز شود، اما هرگز نمی گوید چگونه. شاید نیاز باشد وی با برخی از کارشناسان و متحدین در این رابطه صحبت کند.
نظر شما
