سرنوشت خودروسازی ايران بهمن ماه رقم مي خورد؟

پس از برجام و لغو پاره‌ای از تحریم ها، برخی خودروسازان خارجی تصمیم به همکاری با سازندگان داخلی را دارند که در این خصوص حرف و حدیث‌هایی به میان آمده اما مسئله مورد اهمیت، بهره گیری صنعت گران داخلی از این فرصت است؛ اینکه آیا تمام این اقدامات برای کشور و صنعت خودرو سودمند خواهد بود؟ و خودروسازان کشور آن را همچون فرصت می‌دانند یا به تهدید بدل می‌کنند؟

به گزارش اطلس خبر، به تازگی خبرهایی در خصوص نوسازی تکنولوژی ها و افزایش دانش فنی در حوزه صنعت خودرو از سوی برخی مسئولان مطرح شده است. مسئولان ذی‌ربط در تلاشند که از حضور صنعتگران خارجی در کشور بهره گرفته و صنعت خودروی کشور را که تا کنون بی حرکت مانده است، تکان بدهند اما آیا خودروسازان داخلی می‌توانند از این فرصت نهایت استفاده را ببرند؟ اخیرا منصور معظمی رئیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران با اشاره به اینکه تا پایان سال جاری پنج قرارداد در حوزه خودرو منعقد می شود، گفت: نجات صنعت خودروسازی در مشارکت‌های بین‌المللی است.

در حالی شرکت های قطعه سازی کشور روز به روز در حال ورشکستی هستند که چندین شرکت خودرو ساز قرار است در بهمن ماه امسال برای مذاکره با طرف های ایرانی وارد کشور شوند. اما این مذاکرات تا چه اندازه می‌تواند امید بخش بوده و قطعه سازان را از وضعیت کنونی نجات دهند؟

معظمی می‌گوید: ثمره برجام برای صنعت خودرو مبارک است، به‌طوری‌که بر اساس برداشت سازمانی و شخصی، در مطالعه‌ای به وزیر صنعت، معدن و تجارت نیز اعلام شد که نجات صنعت خودرو را در مشارکت های بین المللی می‌دانیم.

در حال حاضر که نفس صنعت خودرو کشور با وجود جوان بودن به شماره افتاده است، شاید بستن قراردادهایی با طرف های خارجی  کمی امید بخش باشد. به گفته کارشناسان خودرو اگر خودروسازان داخلی حتی پس از بستن قراردادها با کشورهای خارجی تلاشی برای پیشرفت نشان ندهند تمام هزینه ها به هدر خواهد رفت.

شروط حضور خارجی‌ها در صنعت خودرو کشورمان شامل بازار مشترک، صادرات در منطقه، پلت‌فرم مشترک، راه‌اندازی مرکز طراحی و تحقیقات و استفاده حداکثری از قطعات داخلی است.  اما همانطور که دیده می‌شود اگر شرکت های قطعه ساز خارجی بدون در نظر گرفتن منفعت کشور ما صرفا به نیازهای خود پاسخ دهند کشور ما در حوزه خودروسازی نه تنها قدم مثبتی برخواهد داشت بلکه افت قابل توجهی خواهد کرد.

 

این شروط که «استراتژی مشارکت خودروسازان خارجی در صنعت خودروی کشورمان» خوانده می‌شود هر چند جایگاه و حضور شرکای خارجی را در خودروسازی ایران محکم می‌کند، اما به‌نظر می‌رسد که حالا پس از توافقات هسته ای باز هم امضای توافق نامه با ایران از سوی برخی از شرکت ها حساسیت زا تلقی می‌شود.

 

در همین حال موضع شرکای خارجی نیز جالب توجه به‌نظر می‌رسد؛ چراکه آنها نیز با پذیرش شروط خودروسازان داخلی به‌نوعی حضور در بازار ایران را در هر شرایطی پذیرفته‌اند. پیش از این مذاکرات هسته‌ای در اصل خط قرمز شرکای خارجی برای حضور شرکت ‌های خارجی در ایران بود.

حالا پس از انجام توافقات خودروسازان خارجی با اطمینان خاطر بیشتری در بازار ایران فعالیت خواهند. در این بین تنها شرکت‌های چینی با نادیده گرفتن تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران، به شرکا یا حتی رقبای شرکت‌های داخلی خودروساز تبدیل شدند، اما برخی از کارشناسان عدم حضور خودروسازان مطرح در ایران را به ضرر خودروسازی ایران و به نفع خودروسازان چینی می‌خوانند. شرکت‌های خودروساز چینی هم‌اکنون نیز در بازار خودروی ایران حضوری فعال دارند هر چند که حضور شرکت‌های مذکور خیلی خوشایند مسوولان دولتی و مشتریان نیست.

اگرچه خودروسازان چینی همچون رقیبی برای ایران محسوب می شود اما هیچ رقابتی در این میان دیده نمی‌شود زیرا هیچ تغییری در سطح کیفیت محصولات شرکت های خودرو ساز دیده نمی‌شود.

برخی مسئولان با اذعان به ناتوان بودن خودروسازان داخلی در بالا بردن سطح کیفی محصولات خود معتقدند برای خودروساز شدن، راهی جز وصل شدن به شبکه بین المللی نداریم چراکه خودروساز بودن و خودروساز شدن استراتژی های متفاوت داخلی و بین المللی خود را می طلبد.

رئیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع می‌گوید: چنانچه می خواهیم کنفرانس بین المللی صنعت خودرو در سال جاری مورد توجه مردم قرار گیرد، باید سعی کنیم خدمات پس از فروش و ارائه سرویس های گوناگون در این صنعت را برای مردم معرفی و به نمایش بگذاریم و از آنها بخواهیم که با توجه به توانایی داخلی و خدمات ارائه شده، چه کمبودهایی در این بخش وجود دارد؟

در این میان مسئولان تاکید دارد که برای پیشرفت در صنعت خودرو ایران نباید فقط به سایپا و ایران خودرو اکتفا شود و از حضور پر رنگ تمام شرکت های خودروسازی و قطعه سازی در تمام بخش ها و زیربخش ها باید بهره برد. کارشناسان نیز معتقدند که مشکل اصلی در درون کشور ما حل خواهد شد و کشورهای خارجی دلشان به حال ایران و صنعت ایران نمی‌سوزد، بنابراین نباید به قراردادها اکتفا کرد بلکه باید خودروسازان جایگاه خود را پیدا کرده و تلاش کنند صنعت خودروسازی را از شرایط فعلی خود عبور دهند زیرا توانمندی و پتانسیل کشور بسیار بیش از اینهاست اما از آن بهره گیری نمی‌شود.

باید دید که آیا پس از آغاز به همکاری شرکت های خارجی، خودروسازان داخلی می‌توانند گلیم خود را از آب بکشند و از پس مشکلات صنعت خودرو بر بیایند و محصولات خود را با سطح کیفی بالاتری در خدمت مردم قرار دهند؟